Στις 17 Νοέμβρη
συμπληρώνονται 40 χρόνια από την λαϊκή εξέγερση του πολυτεχνείου.40 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της τρόικας και των
μνημονίων η ιστορία παρουσιάζει τραγικές ομοιότητες. Και αν η βία των τανκς
φαντάζει μακρινή, όλοι μας ζούμε τη σύγχρονη βία της ανεργίας, της εργασιακής
ανασφάλειας, της ασφυκτικής καθημερινότητας. Σε μια Ελλάδα που ψηφίζονται
πραξικοπηματικά μνημόνια, που βρίσκεται υπό τη διεθνή επιτήρηση της ΕΕ και του
ΔΝΤ, που κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” έρχονται και παρέρχονται η μία
χειρότερη από την άλλη, που το μέλλον του λαού φαντάζει αβέβαιο.
Η εξέγερση
του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν
η κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης, ήταν μια μαζική διαδήλωση λαϊκής αντίθεσης
στο καθεστώς της Χούντας των
συνταγματαρχών. Η κατάληψη του
Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου
1973, από φοιτητές και σπουδαστές και έληξε
με αιματοχυσία το πρωί της 17ης
Νοεμβρίου, μετά από μια σειρά
γεγονότων που ξεκίνησαν με την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που
απαγόρευε συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η κατάληψη
εκκίνησε από τις πρώτες φοιτητικές διεκδικήσεις που είχαν βέβαια το στοιχείο
του αντιχουντικού αγώνα , στην πορεία, όμως, μετενσαρκώθηκε σε παλαϊκή εξέγερση για την
ανατροπή της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και
δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος, ενάντια στην εμπλοκή της
Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία
γεννήθηκε μέσα από τη διαρκή ζύμωση του κινήματος, αποκρυστάλλωνε τις ανάγκες
του λαού και της νεολαίας στην περίοδο και εν τέλει έμελλε να συνοδεύσει το
καθεστώς στο τέλος του.
Στην Πάτρα
τις ίδιες μέρες κέντρο aγώνα αποτέλεσε το παράρτημα του τότε Πανεπιστημίου
Πατρών , μετέπειτα κατάληψη Παραρτήματος, που από το καλοκαίρι και μετά τη
βίαιη εισβολή των ΜΑΤ βρίσκεται τσιμεντωμένο στα χέρια της δημοτικής Αρχής .
Σήμερα απαιτούμε το Παράρτημα να επιστρέψει στα χέρια των φοιτητικών συλλόγων, της
νεολαίας και σε συντονισμό με τους εργαζόμενους και τα κινητοποιούμενα κομμάτια
να αποτελέσει κέντρο αγώνα .
Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στο
σήμερα στους αγώνες των
φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργίες των εργαζομένων , στις καταλήψεις των
μαθητών, στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ, στις λαϊκές συνελεύσεις που
αναζωπυρώνονται στις γειτονιές, στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες απέναντι στις
πολιτικές κυβέρνησης , Ε.Ε. , Δ.Ν .Τ. . Τη στιγμή που οι φοιτητές βρισκόμαστε
αντιμέτωποι με τη διάλυση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου , με τη ρευστοποίηση των
πτυχίων, με την κατάργηση του ασύλου που θεσμοθετήθηκε για να αποτρέψει νέες χούντες , με τις
διαγραφές φοιτητών και επιβολή διδάκτρων είναι ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να
βγει ξανά στο προσκήνιο και να αποτελέσει και πάλι το σπασμένο κρίκο σε μια
αλυσίδα αναδιαρθώσεων . Αντιπαλεύοντας τις μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση αλλά
και συνολικά στην κοινωνία να συνδεθούμε με το λαϊκό κίνημα με στόχο την ανατροπή .
Όπως και τότε
έτσι και τώρα ...
Όπως η Χούντα
δέσμευε το λαό στις επιλογές των ΗΠΑ, η σημερινή κυβέρνηση είναι εξαρτημένη από
την ΕΕ σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Όπως η φτώχεια και η εξαθλίωση
χαρακτήριζαν την επταετία , η πείνα και οι αυτοκτονίες είναι απότοκα των
μνημονίων. Όπως είχε καταληθεί κάποτε η
δημοκρατία σήμερα το λαϊκό κίνημα
καταστέλλεται όπου ζει και αναπνέει . Αν τότε δημιουργήθηκε η ΥΕΝΕΔ σήμερα τα
ΜΑΤ εισβάλλουν στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ που προσπαθεί να γίνει η φωνή του
λαού, προκειμένου αυτή να αντικατασταθεί από την κρατική ΔΤ.
Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία παραμένει επίκαιρο. Ίσως τα
Πολυτεχνεία της γενιάς μας είναι μια πιο σύνθετη και διαρκής διαδικασία.Το σίγουρο όμως είναι ότι σαράντα
χρόνια μετά ...
Η ελπίδα συνεχίζει να βρίσκεται στην εξέγερση...
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ :
-Τριήμερη κατάληψη παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη.
-Πορεία των Συλλόγων την κυριακή στις 6μμ από το παράρτημα και θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου Νίκου Τεμπονέρα.
